Na een klein half uurtje komen we aan op het vliegveld. Hoe makkelijk kun je het hebben. Je houd in de garage het verhuurbedrijf aan, zet je auto neer en laat je sleutel gewoon in de auto, pakt je spullen en... klaar!
Er staat al iemand klaar die onze koffers op een grote kar laad en brengt ons naar de incheckbalie. We bedanken de man en geven hem een tip. We controleren nog even het gewicht van de koffers. Wij hebben er altijd een handje van om flinke overgewicht te hebben en willen dit toch even checken. Tadaaaa... we blijven netjes onder het gewicht. We houden zelfs zo'n 10 kilo over. Had ik dat eerder geweten had ik nog even door kunnen shoppen. hihi!
Aangezien we goed op tijd zijn kijken we nog even in de winkeltjes rond. We vinden bij de NASA store nog een mooi boek voor opa Rien.
Daarna gaan we naar de Starbucks en halen nog een lekkere kop koffie. Gisteren hebben we in de Premium outlet mall nog een aantal lekkere dingen bij de Chocolate Factory gehaald en de aardbeien met chocola maken we hierbij nog even meester.
We ploffen neer in de luie stoelen naast een Amerikaans stel. We komen aan de praat en zij vertellen dat ze net terug zijn van een 4-daagse Disney cruise. Ze willen weten waar we vandaan komen en wat we hebben gedaan. Het was erg gezellig maar na een klein uurtje moeten we echt afscheid nemen want we moeten nog door de douane/veiligheidscontrole. We wensen elkaar een goede reis en gaan op weg.
Door al het geklets vergeet ik dat ik nog wat te drinken in de handbagage had gestopt om op het vliegveld te drinken. De handbagage word er tussenuit gepikt en op dat moment bedenk ik gelijk... oh Jee het drinken!! Met een rood hoofd verontschuldig ik mezelf bij de ambtenaar. "No problem it can happen". Gelukkig maar ik zal vast niet de eerste zijn.
De vlucht naar washington verloopt goed en op tijd. Morten doet nog even wat rekensommetjes die nog gemaakt moesten worden en ik help hem erbij. Het lukt niet erg. Hij kan zich maar moeilijk concentreren. De vermoeidheid is hierbij wel te merken. Wanneer we het aankomen op washington lopen we naar de volgende gate en nestelen we ons neer op de stoelen. Pap mag ik mijn nintendo vraagt Morten. Die heeft je moeder is zijn antwoord. Nee hoor die heb ik niet zeg ik tegen Morten. Oeps... volgens mij ligt deze nog in het vliegtuig!? Hij moest eerst zijn rekensommetjes afmaken en mocht dan pas spelen. Bjørn trekt samen met Morten een sprintje en binnen 10 minuten na het verlaten van het vliegtuig is hij terug bij de gate. Helaas is er niemand bereid in het vliegtuig te gaan kijken. Hij meld nog even dat hij zeker weet dat hij daar ligt, maar ze vertellen dat het echt niet kan. Hij vraagt het nog aan 3 anderen maar willen allen geen actie ondernemen. Zonder enige reden te geven!! Verbaasd gaat hij naar de customer service en moet een briefje van "lost items"invullen. Die zien we dus niet meer terug. Boos en teleurgesteld komen ze terug. Er volgt nog wel een boze mail naar de vliegmaatschappij want dit slaat werkelijk nergens op.
Om 16:45 uur gaan we boarden voor de vlucht naar Amsterdam. Alles loopt voorspoedig en wederom op tijd beginnen we aan de vlucht. We kijken een film en krijgen ons eten. Beef Teriyaki of kip parmezan. Het smaakt goed en wanneer het op is zetten we de tv uit en proberen wat te slapen. Helaas lukt dit niet echt en wanneer we uiteindelijk om 07:05 uur (nederlandse tijd) aankomen in Amsterdam is Birgit de enige die een aantal uurtjes heeft geslapen. Morten heeft helaas maar 1 uurtje geslapen en we vrezen voor de dag die komen gaat. Wij hebben trouwens ook niet kunnen slapen.
De koffers zijn er allemaal en gesplitst lopen we door de douane. Toch altijd wel spannend. Ze staan met aardig wat beamtes te controleren en de rij wordt groter. Gelukkig mogen we door en Opa Rien staat ons al op te wachten. Oma grethe en Nick kwamen ook aanlopen. Birgit en Nick vallen elkaar in de armen en zijn blij elkaar weer te zien. We laten ze maar even.
Aangezien het spitstijd is in het verkeer drinken we eerst een bakje koffie en enthousiast beginnen we de eerste belevenissen te vertellen. Birgit zit bij Nick op schoot (niet omdat er een tekort aan stoelen was hoor... Hihi) en praat honderuit. Ze is blij weer thuis te zien en zegt dat ze de mooiste vakantie ooit heeft gehad maar nooit meer zonder Nick op vakantie wil. Haha...Klinkt erg logisch!
Rond 09:45 komen we aan in Hoogvliet en pakken we vlug de koffers uit de auto. Het is koud in huis en de vloerverwarming wordt gelijk aan gedaan.
We zijn weer thuis. Gezond en met een voldaan gevoel ploffen we neer met een bakje koffie.
Morgen zal ik nog even melden hoe het ons vergaat met de jetlag.
Voor nu willen we in ieder geval iedereen bedanken voor alle lieve berichtjes en reacties die we tijdens onze reis hebben mogen ontvangen. Het Blog is voor ons een succes en een geweldig aandenken. Bedankt.
groetjes,
Bjørn, Anja, Birgit en Morten
Het was een heerlijk blog om mee te lezen, bedankt daarvoor. Heel veel sterkte met het verwerken van de Jetlag.. en op naar de volgende vakantie ;-)
BeantwoordenVerwijderen